Kościół pw. Świętego Józefa wybudowano w latach 1930–1931. Parafia św. Józefa została wyodrębniona w 1931 roku z terenu parafii św. Andrzeja Apostoła. Budowniczym kościoła został ksiądz Jan Zwior, proboszcz parafii św. Andrzeja. Konsekracji świątyni dokonał kardynał Adolf Bertram w dniu 4 września 1932 roku.
Kościół jest uznawany za jeden z najciekawszych przykładów architektury modernistycznej i ekspresjonizmu ceglanego na Górnym Śląsku. Autorem projektu był Dominikus Böhm, architekt pochodzący z Kolonii. Projekt charakteryzuje surowy monumentalizm, rzetelna konstrukcja oraz szczerość w zastosowaniu materiałów. Architekt projektował obiekt całościowo, dbając zarówno o bryłę, jak i o detale wyposażenia, które sam projektował.
Świątynia została zbudowana na planie łuku, co jest nawiązaniem do starożytnych budowli rzymskich i świątyń wczesnochrześcijańskich. Mur kościoła jest nieotynkowany, wykonany z cegieł sprowadzonych z różnych cegielni, o zróżnicowanym stopniu wypalenia i odcieniach. Fasada frontonu przedstawia potrójny rząd arkad, co przywodzi na myśl wygląd rzymskich akweduktów. W projekcie kościoła została zastosowana bogata symbolika. Symbolika światła jest użyta jako emanacja Boga. Wydłużona nawa kościoła stanowi metaforę drogi życia. Nawie towarzyszy siedem okien witraży, które przedstawiają siedem sakramentów świętych. Baptysterium, umieszczone u podstawy wieży, symbolizuje oczyszczenie u progu drogi chrześcijanina. Wnętrze kościoła zdobi cykl obrazów autorstwa Antona Figla z Monachium. Na wieży kościelnej zainstalowano 4 dzwony o imionach: św. Józef, św. Barbara, św. Juda Tadeusz i Maryja.
Kościół jest wpisany do rejestru zabytków nieruchomych Województwa Śląskiego pod numerem A/5/99.